Κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και φυσικά το δικό του βηματισμό ωρίμανσης. Ακριβώς για αυτό δεν μπορεί να υπάρξει μία ιδανική ηλικία, κοινή για όλα τα παιδιά, κατά την οποία είναι ασφαλές να μένει σπίτι του μόνο. Ωστόσο, οι γονείς και οι φροντιστές κάθε παιδιού είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την ασφάλεια του. Εάν αφήνουμε το παιδί μόνο του στο σπίτι σε «ακατάλληλη» ηλικία, τότε το θέτουμε σε κίνδυνο και η πράξη μας μπορεί να θεωρηθεί παραμέληση.
Ένα παιδί σε μη κατάλληλη ηλικία – όχι αρκετά μεγάλο -που δε νιώθει άνετα να μείνει μόνο του, δε θα πρέπει ποτέ να μένει μόνο στο σπίτι.
Σύμφωνα με τους ειδικούς του NSPCC, της μεγαλύτερης μη κερδοσκοπικής, μη κυβερνητικής οργάνωσης που ασχολείται αποκλειστικά με την προστασία και την ασφάλεια των παιδιών ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης:
Η ανεξαρτησία και η σταδιακή της κατάκτηση είναι εξαιρετικά σημαντική για κάθε άνθρωπο καθώς αναπτύσσεται. Κάθε γονιός, κάποια στιγμή θα πρέπει να αφήσει το παιδί του μόνο στο σπίτι για κάποιο έκτακτο ραντεβού, για να ψωνίσει κάτι που επείγει, για κάποιο θέμα υγείας, για αυτό και θα πρέπει όταν προκύψει η στιγμή αυτή να έχει κάποιο σχέδιο. Η ανάπτυξη και η ωρίμανση κάθε παιδιού διαφέρει, για αυτό και θα πρέπει η ανεξαρτησία να κερδίζεται σύμφωνα με τους προσωπικούς του ρυθμούς. Επίσης, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ελέγχουμε μαζί τους κατά πόσο νιώθουν ασφαλή ή όχι.
Βρέφη και Νήπια
Τα παιδιά από 0 έως 3 ετών δε θα πρέπει ΠΟΤΕ να μένουν χωρίς επιτήρηση. Ποτέ. Δε θα πρέπει να τα αφήνουμε μόνα τους ούτε για ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τα αφήνουμε ούτε στο αυτοκίνητο μόνα τους για να πεταχτούμε να αγοράσουμε κάτι.
Παιδιά κάτω των 12 ετών
Καθώς η ωρίμανση του κάθε παιδιού διαφοροποιείται χρονικά, δε συνιστάται έως τα 12 χρόνια τους να μένουν μόνα τους στο σπίτι, πόσο μάλλον για μεγάλα χρονικά διαστήματα (πχ. για να πάτε στη δουλειά σας εάν εκείνα δεν έχουν σχολείο ή είναι άρρωστα), ενώ είναι ακόμη πολύ μικρά για να τα αφήνετε να γυρνάνε μόνα τους με τα πόδια από το σχολείο τους, χωρίς ενήλικη επιτήρηση. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και στο σπίτι. Είναι απαραίτητο να αφήνετε ενήλικη επιτήρηση εάν λείπετε και μάλιστα την επιτήρηση ενός ενήλικα της απολύτου εμπιστοσύνης σας. Είναι προτιμότερο να τα αφήσετε στο σπίτι ενός φίλου σας που εμπιστεύεστε παρά να τα αφήσετε μόνα τους στο σπίτι ή στο σπίτι μαζί με κάποιον που δεν είναι της απολύτου εμπιστοσύνης σας.
Παιδιά από 12 έως 16 ετών
Καθώς τα παιδιά ξεκινούν το γυμνάσιο, θέλουν περισσότερη ανεξαρτησία – όπως να περπατάνε μόνα τους προς το σχολείο και από αυτό, να φέρνουν στο σπίτι φίλους ενώ εσείς λείπετε ή να ταξιδεύουν μόνα τους. Πριν αποφασίσετε να τους παραχωρήσετε αυτού του είδους την ανεξαρτησία, θα ήταν καλό να τους μιλήσετε και να μη σταματήσετε να τους μιλάτε. Το γεγονός ότι μεγαλώνουν δεν τους εξασφαλίζει πάντα την επαρκή ασφάλεια που χρειάζονται για να μείνουν στο σπίτι μόνα τους. Θα πρέπει να υπάρχουν όρια και κανόνες, οι οποίοι πρέπει να είναι σαφείς, να υπενθυμίζονται και να τηρούνται απαρέγκλιτα.
Θυμηθείτε: Δε θα πρέπει ποτέ να αφήνετε ένα παιδί στο σπίτι μόνο του, εάν εκείνο δεν το επιθυμεί ή δε νιώθει ακόμη έτοιμο. Ορισμένες φορές, εάν είναι απολύτως απαραίτητο να βρείτε λύση για να αποχωρήσετε από το σπίτι, είναι προτιμότερο να βρείτε κάποιον άνθρωπο να μείνει μαζί του.
Αφήνοντας το παιδί στον μεγάλο του αδελφό/αδελφή
Εάν το παιδί σας έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό, ακόμη και ετεροθαλή αδελφό, μπορεί να νιώθετε άνετα να το εμπιστευτείτε στα χέρια του. Ωστόσο, εάν ο αδελφός ή η αδελφή babysitter είναι κάτω των 16 ετών, τότε και πάλι είστε απολύτως υπεύθυνοι για την ασφάλεια και των δύο! Προσοχή λοιπόν. Η επιλογή του ανθρώπου που θα μείνει μαζί με το παιδί σας όταν εσείς δε θα είστε παρόντες, είναι μία διαδικασία επίπονη και θα πρέπει να γίνεται με γνώση και επιβεβαιωμένη εμπειρία. Μη διστάσετε να ζητήσετε συστατικές επιστολές για κάθε άνθρωπο που θα του εμπιστευτείτε το παιδί σας.
