Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με αναπηρία έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να παραμεληθούν ή να κακοποιηθούν σωματικά, 3 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν σεξουαλική κακοποίηση και 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν συναισθηματική κακοποίηση. Επιπλέον, τα παιδιά με αναπηρία διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να βιώσουν πολλαπλές κακοποιήσεις και να υπομείνουν πολλαπλά επεισόδια κακοποίησης.
Που οφείλονται τα αυξημένα περιστατικά κακοποίησης και παραμέλησης στα παιδιά και τους νέους με αναπηρία;
- Οι γονείς μπορούν πιο εύκολα να αγχωθούν με τις απαιτήσεις που αναλαμβάνουν, φροντίζοντας ένα παιδί με αναπηρία, με αποτέλεσμα να γίνονται κακοποιητικοί.
- Τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), μαθησιακές δυσκολίες ή άλλα προβλήματα συμπεριφοράς, μπορεί να είναι πιο πιθανό να βιώσουν σωματική κακοποίηση επειδή οι γονείς μπορεί να αντιδράσουν με σκληρότητα.
- Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να κάνουν πράγματα ανεξάρτητα, βασίζονται περισσότερο στους ενήλικες για τη φροντίδα τους. Αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι πιο πιθανό να κακοποιηθούν σεξουαλικά ή να παραμεληθούν από ενήλικες.
- Οι θύτες μπορεί να εκμεταλλεύονται παιδιά που έχουν προβλήματα στην ομιλία, την ακοή ή που δεν κατανοούν πολύ καλά τις κοινωνικές καταστάσεις. Αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι πιο πιθανό να βιώσουν σεξουαλική κακοποίηση.
Ποιοι παράγοντες συντελούν στη δυσκολία διαχείρισης των περιστατικών κακοποίησης;
Προκειμένου να λάβουν βοήθεια όταν φοβούνται ή βιώνουν κακοποίηση, τα παιδιά με αναπηρία έχουν σημαντικά επιπρόσθετα εμπόδια να ξεπεράσουν σε σύγκριση με τα παιδιά χωρίς αναπηρία. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Μερικά παιδιά με αναπηρία μπορεί να μην αναγνωρίζουν την κακοποίηση
- Ορισμένα παιδιά με αναπηρία ενδέχεται να μην μπορούν να ζητήσουν βοήθεια
- Το παιδί μπορεί να βασίζεται στον θύτη του για να καλύψει τις ανάγκες του – καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολο να μιλήσει
- Οι γονείς και οι επαγγελματίες μπορεί να μην αναγνωρίζουν σημάδια κακοποίησης/παραμέλησης, θεωρώντας τα ως μέρος της κατάστασης ενός παιδιού
- Οι επαγγελματίες που εργάζονται με παιδιά με αναπηρία ενδέχεται να μην εκπαιδεύονται αποτελεσματικά ώστε να εντοπίζουν τα σημάδια κακοποίησης και παραμέλησης
- Τα παιδιά με αναπηρίες και οι οικογένειές τους μπορεί να αισθάνονται απομονωμένοι ή χωρίς υποστήριξη λόγω περιορισμένου αριθμού προσβάσιμων υπηρεσιών, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να μην ξέρουν πού να βρουν βοήθεια
- Οι θύτες μπορεί να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους, κατηγορώντας τις δυσκολίες της φροντίδας ενός παιδιού με αναπηρία
- Οι επαγγελματίες που εργάζονται για την ενίσχυση της ικανότητας των γονέων να ικανοποιήσουν τις πρόσθετες ανάγκες του παιδιού τους μπορεί να παραβλέψουν γονικές συμπεριφορές που δεν είναι επαρκείς
- Οι επαγγελματίες παιδικής προστασίας μπορεί να μην έχουν τις εξειδικευμένες δεξιότητες για να επικοινωνήσουν σωστά με το παιδί ή να αξιολογήσουν ή να κατανοήσουν με ακρίβεια τις ανάγκες ενός παιδιού με αναπηρία
Τι μπορείς να κάνεις;
- Να είσαι ενημερωμένος: Οι γονείς μπορούν να αποτρέψουν την κακοποίηση και την παραμέληση των παιδιών, γνωρίζοντας τα σημάδια πιθανής κακομεταχείρισης, όπως:
- Ξαφνικές αλλαγές ή ασυνήθιστη συμπεριφορά
- Κοψίματα και μώλωπες
- Κατάγματα (όχι λόγω ιατρικής πάθησης)
- Εγκαύματα
- Παράπονα για πόνο στα γεννητικά όργανα
- Γνωρίστε τα σημάδια πιθανής παραμέλησης, όπως:
- Συνεχής πείνα ή δίψα (όχι λόγω ιατρικής κατάστασης)
- Βρώμικα μαλλιά ή δέρμα
- Χρόνιο εξάνθημα από την πάνα (που δεν οφείλεται σε ιατρική κατάσταση)
- Μάθετε πού βρίσκεται και τι κάνει το παιδί σας όταν δεν είναι στο σπίτι.
- Γνωρίστε τους ανθρώπους που φροντίζουν το παιδί σας. Αφήστε το παιδί σας μόνο με κάποιον που γνωρίζετε και που μπορεί να φροντίσει το παιδί σας σε ένα μέρος όπου το παιδί σας θα είναι ασφαλές.
- Να ξέρετε ότι το σχολείο του παιδιού σας πρέπει να αντιμετωπίζει το παιδί σας με αξιοπρέπεια. Το παιδί σας δεν πρέπει να τιμωρείται με κακομεταχείριση, περιορισμό ή απομόνωση.
- Λάβετε μέτρα για να βεβαιωθείτε ότι το σπίτι σας είναι ένα ασφαλές μέρος για το παιδί σας, ώστε να μην τραυματιστεί.
- Μιλήστε στο παιδί σας για συμπεριφορές και καταστάσεις που είναι ασφαλείς και μη ασφαλείς.
- Προσδιορίστε και υπενθυμίστε στο παιδί ποιοι είναι οι ενήλικες στους οποίους μπορεί να απευθυνθεί με ασφάλεια. Το παιχνίδι ρόλων και η εξάσκηση στο πώς να βρουν έναν ενήλικα με τον οποίο θα είναι ασφαλή, μπορεί να βοηθήσει τα μικρά παιδιά να μάθουν πού να πάνε.
Να προσέχεις τον εαυτό σου:
Το να είσαι γονιός είναι απαιτητική υπόθεση. Είναι εύκολο να νιώσετε καταβεβλημένοι, ειδικά εάν έχετε ένα παιδί που έχει αναπηρία ή άλλες ειδικές εκπαιδευτικές ή υγειονομικές ανάγκες.
Ακολουθούν ορισμένα πράγματα που πρέπει να θυμάστε όταν η ανατροφή των παιδιών γίνεται αγχωτική ή δύσκολη:
- Να είστε ρεαλιστές σχετικά με το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει το παιδί σας.
- Εάν είστε απογοητευμένοι, δώστε στον εαυτό σας ένα διάλειμμα για να ηρεμήσετε και να επικεντρωθείτε ξανά.
- Ζητήστε από άτομα που εμπιστεύεστε να σας βοηθήσουν.
- Εστιάστε στα θετικά.
- Βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας.
- Μιλήστε με έναν επαγγελματία υγείας όπως ο γιατρός σας ή έναν θεραπευτή εάν δεν ξέρετε πώς να χειριστείτε τη συμπεριφορά του παιδιού σας.
Εάν πιστεύετε ότι το παιδί σας έχει κακοποιηθεί ή παραμεληθεί, μπορείτε να:
- Μιλήσετε με τον γιατρό του παιδιού σας για τις ανησυχίες σας.
- Μεταφέρετε το παιδί σας σε νοσοκομείο ή ιατρείο για εξέταση.
- Καλέσετε την αστυνομία ή την εισαγγελία για να αναφέρετε την υποψία σας.
- Καλέσετε την τηλεφωνική γραμμή του Συνήγορου του Παιδιού 800 11 32000 ή την Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας “1107” του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ)
Για περαιτέρω καθοδήγηση και συμβουλευτική για τη διερεύνηση ενός περιστατικού με υποψία παραμέλησης ή και κακοποίησης και ψυχολογική στήριξη για την ορθή αντιμετώπιση και ενδεχόμενη αναφορά του περιστατικού, μπορείτε να καλείτε τη ΓΡΑΜΜΗ ΕΛΙΖΑ 10454.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
https://www.thesafeguardingcompany.com/resources/blog/disabled-children/
https://www.cdc.gov/ncbddd/disabilityandsafety/abuse.html
https://violenceagainstchildren.un.org/content/children-disabilities
